Pomoc publiczna dla jednoosobowych działalności gospodarczych

W wyniku pandemii i coraz wyższej inflacji z roku na rok zwiększa się liczba firm poszukujących wsparcia finansowego – i nie tylko. Jednoosobowe, małe i średnie przedsiębiorstwa mogą liczyć na pomoc publiczną, czyli tzw. pomoc de minimis.

Pomoc de minimis – co to takiego?

Pomoc de minimis to wsparcie publiczne dla jednoosobowych, małych oraz średnich firm, uregulowane w rozporządzeniu Komisji Europejskiej. Jest ona udzielana w różnej postaci, m.in. inwestycji, jednorazowej amortyzacji, zwolnień podatkowych, umorzenia odsetek ZUS, pożyczek, kredytów preferencyjnych czy różnego rodzaju szkoleń. Każdy przedsiębiorca posiada limit pomocy de minimis, z jakiej ma prawo skorzystać w ciągu trzech lat.

Maksymalna kwota pomocy publicznej

W rozporządzeniu Komisji Europejskiej została określona maksymalna kwota pomocy, jaką może otrzymać od państwa jeden podmiot gospodarczy. Dla przedsiębiorstw z sektora drogowego transportu towarów jest to 100 tys. euro brutto, z kolei dla pozostałych firm, których nie wyłączono z możliwości otrzymania pomocy publicznej – 200 tys. euro. Jeżeli dany podmiot wykonuje usługi zintegrowane, związane z transportem w sposób pośredni, limit pomocy de minimis to również 200 tys. euro.

Pomoc publiczna – niezbędne dokumenty

Chcąc otrzymać pomoc publiczną, osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą musi złożyć kilka stosownych dokumentów. To m.in.

• formularz RSR, czyli wniosek o rozłożenie na raty należności z tytułu składek;
• formularz RSO, czyli wniosek o odroczenie terminu płatności składek;
• formularz RSU, czyli wniosek o umorzenie należności z tytułu składek.

We wniosku należy określić rodzaj pomocy publicznej, o jaką się ubiegamy, tj. de minimis lub pomoc na naprawę szkód powstałych w wyniku klęsk żywiołowych bądź innych zdarzeń nadzwyczajnych. Co więcej, niezbędne jest złożenie wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis otrzymanej w danym roku i dwóch poprzednich latach bądź oświadczenia o wielkości otrzymanej w tym okresie pomocy (oświadczenie RPD). Jeśli taka pomoc nie została przyznana, złożyć należy oświadczenie RD-2. Do potrzebnych dokumentów należą także formularz informacji przedstawianych przez wnioskodawcę (RFR) – w przypadku pomocy de minimis w rybołówstwie i rolnictwie – oraz formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis (RFD).

Przeczytaj także: Prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej – Symfonia

Księgowanie pomocy de minimis

Pomoc de minimis otrzymana przez właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej
i każdej innej firmy nie podlega ewidencji księgowej. Istnieje jednak możliwość wykazania jej w kolumnie 17. księgi przychodów i rozchodów. Jest ona przeznaczona do wpisywania uwag związanych z treścią kolumn 2-16. Co ważne, pomimo braku obowiązku wykazywania pomocy publicznej w ewidencjach, niezbędne jest przechowywanie związanej z otrzymaną pomocą dokumentacji. Umożliwia to kontrolowanie limitu wsparcia de minimis na przestrzeni trzech lat prowadzenia działalności.